Opowiadania Klarisa

To był moment aż upadła. Luice i ja podbiegliśmy do leżącej Mag. - Margaret - przytuliła nieprzytomną siostrzenicę do piersi. Ręką delikatnie głaskała jej bladą twarz. Łzy spływały strumieniami po policzkach Luice.

- Dlaczego!?  - Daniel. To dla dobra twojego i Margaret! - podniosła się z kanapy na równe nogi. Była roztrzęsiona. Co było dziwne chciała mojego dobra....Ale też dobra jej siostrzenicy.

    - Dani! - usłyszałem za sobą znajomy kobiecy głos - Daniel! - usłyszałem ponownie ten sam głos. Odwróciłem się aby zobaczyć kto mnie woła. Ku mojemu zaskoczeniu była to Luice. Julia popatrzyła na mnie krzywym spojrzeniem, sam byłem zaskoczony, że Luice coś od mnie chcę.

- Margaret! - usłyszałam w mojej głowie głos - Margaret! Słyszysz mnie?!  - przebłyski wspomnień przed moimi oczami...Moja głowa...Chyba mocno musiałam uderzyć głową. Moje powieki drżąco podnosiły się w górę.

 Wracam. Tam gdzie zostawiłem tyle wspomnień...tyle marzeń....Zostawiłem ją. Zostawiłem Margaret, nie wiem co może sobie pomyśleć. Nie zasługuje na takiego przyjaciela, ma...a tak właściwie z kim jeszcze się przyjaźni?